Studium przypadku
Pacjentka w wieku 28 lat. W czasie pobytu w szpitalu z powodu przerwania ciąży wystąpiły u niej stany gorączkowe, po wstrzyknięciu antybiotyku miała zapać z uczuciem, że umiera.
Po kilku dniach została wypis jednak w domu zaczął narastać niepokój, zaczęła się bać pozostając sama, kilkakrotnie telefonicznie wzywała męża z domu z powodu obaw, że nastąpi napad, przestała się poruszać samodzielnie poza domem.
Symptom
Agorafobia, czyli lęk przed przebywaniem na otwartej przestrzeni, ma bardzo złożony charakter. Fobia ta rozwija się najczęciej po napadach lęku, i obejmuje objawy z zakresu układu autonomicznego. Obawy dotyczą lęku przed strasznymi wydarzeniami i braku obecności w tym czasie kogoś bliskiego.
Współwystępowanie
Może ona występować w przebiegu rozmaitych chorób psychicznych (np.w chorobie afektywnej, schizofrenii, padaczce), jako zejście lub komplikacja chorób somatycznych.
Przebieg i konsekwencje
Przebiega jako zaburzenie przewlekłe, okresowo się zaostrzając. Często prowadzi do wycofania się z aktywnego życia, rozpadu więzi społecznych, w tym niekiedy małżeństwa, ponieważ chory, czując się bezpiecznie wyłącznie w towarzystwie małżonka, usiłuje doprowadzić do tego, aby stale z nim przebywać. Wielu pacjentów z agorafobią wycofuje się z pracy zawodowej i przechodzi na renty inwalidzkie (Bilikiewicz).
Leczenie
Agorafobia wymaga systematycznego kompleksowego leczenia, niekiedy początkowe w warunkach stacjonarnego oddziału nerwic w szpitalu psychiatrycznym, później w ośrodku dziennym - terapeutycznym. Na tym etapie towarzyszymy pacjentom z agorafobią podczas psychodynamicznej terapii wglądowej i wspierającej w zależności od rozpoznania diagnostycznego.