Melancholia: kryteria diagnostyczne depresji typu melancholijnego

Terminologia

Twórcą terminu "melancholia" Hipokrates. Szczegółowy zaś opis depresji (melancholii) podał Aretajos z Kapadocji. Burton w 1612 zamieścił wnikliwy opis depresji oraz osobowości przedchorobowej, który w zarysie odpowiada obecnym charakterystykom osobowości pacjentów z chorobą afektywną jednobiegunową.
Autor opisał też rodzinne występowanie melancholii.

Rozpoznanie

Aby stwierdzić występowanie tego zaburzenia nastroju konieczna jest obecność co najmniej pięciu z poniższych objawów:
1. Utrata zainteresowań lub brak odczuwania przyjemności, związane z każdą lub prawie każdą czynnością.
2. Brak reakcji na bodźce będące zwykle źródłem przyjemności (nie występuje nawet przejściowa poprawa samopoczucia, gdy zdarzy się co dobrego).
3. Regularne pogarszanie się objawów depresji w godzinach rannych.
4. Wczesne budzenie się (zwykle 3 godz, przed normalnym czasem).
5. Zahamowanie lub podniecenie psychoruchowe(wyrażające się tylko w skargach subiektywnych).
6. Znaczna utrata łaknienia lub wyraźny spadek masy ciała (np.ponad 5 % masy ciała w miesiącu).
7. Brak wyraniejszych zaburzeń osobowości przed wystąpieniem pierwszej fazy depresji endogennej.
8. W przeszłości wystąpiła co najmniej jedna faza depresji endogennej, zakończona całkowitym lub prawie całkowitym powrotem do zdrowia.
9. W przeszłości stwierdzono korzystne efekty terapeutyczne po stosowaniu odpowiedniego biologicznego leczenia przeciwdepresyjnego, takiego jak np.trójjpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, terapia elektrowstrząsowa, inhibitory MAO, sole litu (Kaplan, Sadock).